به گزارش مشرق ، جهان نوشت: اين روزها و در آستانه ثبت نام نامزدهای انتخابات مجلس نهم، اخبار به ظاهر ضد و نقیضی از آرایش انتخاباتی جريان دوم خرداد و فتنه ۸۸ در رسانه ها منعکس می شود.
برخی به بهانه آنچه وجود شرایط نابرابر و عدم اطمینان به مجریان و ناظرین می خوانند از تحریم انتخابات و عدم مشارکت فعال در انتخابات دم می زنند؛ بعضی دیگر از احتمال رد صلاحیت های غیرقانونی گسترده (!) سخن گفته، فریاد وا اصلاحاتا سر داده اند و عده ای هم ضمن نق زدن و غرولند کردن های پیاپی، نه تنها حضور خود در رقابت پیش رو را کتمان نمی کنند که با صراحت اعلام می کنند که دلیلی برای کنار کشیدن ندارند. آیا این موضع گیری ها کاملا در تضاد با یکدیگر است؟ آیا نمی توان این تصمیات را بخشهایی از طرحی چند وجهی و پیچیده کنار هم تحلیل و تفسیر نمود؟
تردیدی نیست که به همان نسبت که شکست فتنه گران ۸۸ از مردم ولایتمدار سنگین و زجرآور بوده، کینه دشمنان خارجی نظام اسلامی برای انتقام از ملت و رهبری نیز عمیق تر شده است. نظام سلطه تلاش می کند با بهره برداری از فضای انتخابات مجلس نهم نقشه ای را به مرحله اجرا بگذارد تا برای تمام اذناب داخلی خود قطعه ای از یک پازل بزرگتر را در نظر بگیرد. حتی ممکن است برخی از قطعات این پازل حتی ندانند کدام بخش از سناریوی اصلی را بازی می کنند.
با ملاحظه دقیقتر صحنه، می توان ۴ گروه هدف را برای طراحان این بازی متصور شد:
۱. گروه تحریم: این گروه متشکل از عناصر اصلی و عملیاتی داخلی فتنه ۸۸ و عمدتا اعضای احزاب منحله مشارکت و مجاهین هستند. اینها به سبب نقش مستقیم خود در فتنه ناکام اخیر و انحلال احزاب فتنه خیزشان، چاره ای جز گرفتن ژست تحریم انتخابات مجلس ندارند و به خیال خام خود نظام را برای گرفتن برخی امتیازات تحت فشار می گذارند. ضمن اینکه تحریم می تواند علاوه بر ارسال سیگنال به آن سوی مرزها، آنها را از قبل، طلبکار میزان مشارکت مردم در انتخابات کند و بگویند "اگر ما تحریم نمی کردیم مشارکت مردم چنین و چنان می شد (!)".
۲. گروه انتحاری: این گروه تندرو نیز در فتنه ۸۸ محل اتهامند و خطاکار؛ لذا با توجه به عدم جبران مافات، احتمال رد صلاحیت آنها در انتخابات بسیار جدی است. عناصری تندرو از کارگزاران و مجمع روحانیون از این جمله اند. آنها اساسا ثبت نام می کنند تا رد صلاحیت شوند و از این انتحار سیاسی خود به دنبال تامین دو هدف اند: هدف اول مظلوم نمایی در داخل به نفع عناصر دو گروه بعدی در انتخابات است و هدف دوم جلب حمایت های خارجی برای اعتراض است؛کاری که اصلاح طلبان در آن شگرد دارند.
۳. گروه فعالان سرشناس: این ها کسانی هستند که علیرغم حمایت معنوی و سکوت در برابر فجایع سران فتنه، جرم مشهودی در فتنه ۸۸ ندارند و به تایید صلاحیت خود بسیار امیدوارند. برخی از آنها اکنون نیز در مجلس حضور دارند و بعضی دیگر، از عناصر محوری شناخته شده دولت اصلاحات هستند و البته هستند گروهی از ایشان که نظام را تایید می کنند اما در جمع رفقای دوم خردادی خود که قرار می گیرند به سبب برخوردار نبودن از تقوای جمعی، مسیر عناصر تندرو را دنبال خواهند کرد.
۴. گروه ناشناخته همراه: این گروه شامل دو دسته کاندیدا خواهد بود. دسته اول در حوزه های انتخابیه کوچک به صورت مستقل ولی با حمایت مادی و پشت صحنه اصلاح طلبان وارد رقابت می شوند تا در صورت توفیق در مجلس برای آنها کار کنند. دسته دوم در شهرهای بزرگ که سرنوشت انتخابات به فهرستها گره خورده است پشت سر گروه فعالان سرشناس قرار می گیرند.
در نتیجه فهرست اصلاح طلبان حاوی سه ویژگی می شود:
۱) سرلیست های شناخته شده برای علامت دادن به بدنه از هم گسیخته
۲) حضور عناصر ناشناخته و عمدتا دانشگاهی برای بالا بردن وزن لیست و کاهش تنش سیاسی
۳) احتمالا ارائه لیست ناقص برای القای مظلومیت به جامعه برای جلب نظر عامه.
برخی به بهانه آنچه وجود شرایط نابرابر و عدم اطمینان به مجریان و ناظرین می خوانند از تحریم انتخابات و عدم مشارکت فعال در انتخابات دم می زنند؛ بعضی دیگر از احتمال رد صلاحیت های غیرقانونی گسترده (!) سخن گفته، فریاد وا اصلاحاتا سر داده اند و عده ای هم ضمن نق زدن و غرولند کردن های پیاپی، نه تنها حضور خود در رقابت پیش رو را کتمان نمی کنند که با صراحت اعلام می کنند که دلیلی برای کنار کشیدن ندارند. آیا این موضع گیری ها کاملا در تضاد با یکدیگر است؟ آیا نمی توان این تصمیات را بخشهایی از طرحی چند وجهی و پیچیده کنار هم تحلیل و تفسیر نمود؟
تردیدی نیست که به همان نسبت که شکست فتنه گران ۸۸ از مردم ولایتمدار سنگین و زجرآور بوده، کینه دشمنان خارجی نظام اسلامی برای انتقام از ملت و رهبری نیز عمیق تر شده است. نظام سلطه تلاش می کند با بهره برداری از فضای انتخابات مجلس نهم نقشه ای را به مرحله اجرا بگذارد تا برای تمام اذناب داخلی خود قطعه ای از یک پازل بزرگتر را در نظر بگیرد. حتی ممکن است برخی از قطعات این پازل حتی ندانند کدام بخش از سناریوی اصلی را بازی می کنند.
با ملاحظه دقیقتر صحنه، می توان ۴ گروه هدف را برای طراحان این بازی متصور شد:
۱. گروه تحریم: این گروه متشکل از عناصر اصلی و عملیاتی داخلی فتنه ۸۸ و عمدتا اعضای احزاب منحله مشارکت و مجاهین هستند. اینها به سبب نقش مستقیم خود در فتنه ناکام اخیر و انحلال احزاب فتنه خیزشان، چاره ای جز گرفتن ژست تحریم انتخابات مجلس ندارند و به خیال خام خود نظام را برای گرفتن برخی امتیازات تحت فشار می گذارند. ضمن اینکه تحریم می تواند علاوه بر ارسال سیگنال به آن سوی مرزها، آنها را از قبل، طلبکار میزان مشارکت مردم در انتخابات کند و بگویند "اگر ما تحریم نمی کردیم مشارکت مردم چنین و چنان می شد (!)".
۲. گروه انتحاری: این گروه تندرو نیز در فتنه ۸۸ محل اتهامند و خطاکار؛ لذا با توجه به عدم جبران مافات، احتمال رد صلاحیت آنها در انتخابات بسیار جدی است. عناصری تندرو از کارگزاران و مجمع روحانیون از این جمله اند. آنها اساسا ثبت نام می کنند تا رد صلاحیت شوند و از این انتحار سیاسی خود به دنبال تامین دو هدف اند: هدف اول مظلوم نمایی در داخل به نفع عناصر دو گروه بعدی در انتخابات است و هدف دوم جلب حمایت های خارجی برای اعتراض است؛کاری که اصلاح طلبان در آن شگرد دارند.
۳. گروه فعالان سرشناس: این ها کسانی هستند که علیرغم حمایت معنوی و سکوت در برابر فجایع سران فتنه، جرم مشهودی در فتنه ۸۸ ندارند و به تایید صلاحیت خود بسیار امیدوارند. برخی از آنها اکنون نیز در مجلس حضور دارند و بعضی دیگر، از عناصر محوری شناخته شده دولت اصلاحات هستند و البته هستند گروهی از ایشان که نظام را تایید می کنند اما در جمع رفقای دوم خردادی خود که قرار می گیرند به سبب برخوردار نبودن از تقوای جمعی، مسیر عناصر تندرو را دنبال خواهند کرد.
۴. گروه ناشناخته همراه: این گروه شامل دو دسته کاندیدا خواهد بود. دسته اول در حوزه های انتخابیه کوچک به صورت مستقل ولی با حمایت مادی و پشت صحنه اصلاح طلبان وارد رقابت می شوند تا در صورت توفیق در مجلس برای آنها کار کنند. دسته دوم در شهرهای بزرگ که سرنوشت انتخابات به فهرستها گره خورده است پشت سر گروه فعالان سرشناس قرار می گیرند.
در نتیجه فهرست اصلاح طلبان حاوی سه ویژگی می شود:
۱) سرلیست های شناخته شده برای علامت دادن به بدنه از هم گسیخته
۲) حضور عناصر ناشناخته و عمدتا دانشگاهی برای بالا بردن وزن لیست و کاهش تنش سیاسی
۳) احتمالا ارائه لیست ناقص برای القای مظلومیت به جامعه برای جلب نظر عامه.
